In de speciale Toverdoos winkels kon je, naast de 12 die je gratis bij aankoop van een Toverdoos mocht uitzoeken, voor 10ct per stuk kiezen uit een groot aanbod kaartjes. Sommige persberichten hadden het over 300, andere over 200 te verschijnen kaartjes. Ik heb geen idee hoeveel kaartjes er uiteindelijk zijn verschenen, maar vermoed dat het getal eerder rond die 200 ligt.
Mijn verzameling bestaat nu uit 199 kaartjes (op vier van deze kaartjes uit de oorspronkelijke serie is ook de achterkant bedrukt). Het Amsterdam (vh Amsterdams Historisch) Museum heeft er 164. Van die kaartjes had ik er enige tijd geleden 17 nog niet, maar sinds kort heb ik deze ook in bezit. Ik ben zeer benieuwd of er ooit nog meer kaartjes opduiken. Het zou ook zo maar kunnen dat dit het is. Daarnaast zijn er nog 15 kaartjes met afwijkende, veelal in rood getypte, teksten en, op één na (Amstelpark) tekst op de achterkant. Op deze site vind je alle 199 unieke kaartjes plus de 15 afwijkende doublures.
De kaartjes waren verdeeld in 10 thema’s op kleur. Het systeem was niet helemaal sluitend; waarom een slagerij bij de winkels zit, maar een garnalenwinkel weer bij de boetieks werd mij in ieder geval nooit helemaal duidelijk. Ook de kleuren waren niet erg consistent – oranje en lichtrood lijken soms erg op elkaar en ook beige lijkt soms verdacht veel op lichtbruin. Wellicht had dat te maken met het herdrukken van kaartjes. Ik heb zelf een 11e categorie opgevoerd waarin 6 kaartjes die qua kleur en inhoud niet in één van de andere sets passen. In 5 van de 6 gevallen hebben de kaartjes drie kruizen en 700 als icoon. De 6e (Stadsontwikkeling) heeft alleen de drie kruizen. Deze kaartjes vind je, samen met de doublures, onder Afwijkend in het kaartjesoverzicht.
De kaartjes waren steeds voorzien van 4 pictogrammen: openbaar vervoer, openingstijden, geschikt voor volwassenen/kinderen en een thema-pictogram. Dat laatste was ook niet heel eenduidig uitgevoerd, maar het idee was zeker leuk en origineel. Bovendien gaven sommige kaartjes recht op korting op de toegangsprijs of mocht je iets uitzoeken. Een ansichtkaart of bijv. een stukje zoethout (bij Jacob Hooij). Opvallend is dat op je een later kaartje dat stukje zoethout niet alleen meer op vertoon van het kaartje kreeg, maar er moest ook een aankoop gedaan worden. Blijkbaar was dit een populair kaartje!
Overigens werd je bij aankoop van nieuwe kaartjes geacht je Toverdoos bij je te hebben. Of daar erg streng op gecontroleerd werd weet ik niet. Tikkie raar is het wel, alsof je je platenspeler mee moet nemen als je een LP gaat kopen. Misschien waren ze bang de dozen anders niet kwijt te raken. Ik weet wel dat ik de doos nooit bij me had als ik iets met die kaartjes ging doen. De Toverdoos was een leuk idee, handig om mee te nemen dan weer niet echt. Ik had mijn Toverdoos, welke ik nog steeds in bezit heb, ‘aangepast’; met de soldeerbout had ik de vier plastic randjes waartussen je de kaartjes stak er uit gesmolten zodat er meer kaartjes in pasten.
